بیمار سوختگی پس از ترخیص از بیمارستان
توجه داشته باشید که با وجود ترخیص از بخش، هنوز درمان شمابه پایان نرسیده است.
پس از مرخص شدن چکار کنیم:
خوب شدن کامل زخم سوختگی مدتی طولانی حتی پس از مرخص شدن زمان می برد، به همین دلیل مراقبت از زخم تازه التیام یافته را تامدتها ادامه دهید.
برای سرعت بخشیدن به روند بهبودی این موارد را رعایت کنید :
1-     روزانه حمام کنید
   حمام روزانه برای پاکیزگی و نیز چون به گردش خون کمک میکند مفید است . ضمنا" این نکات را هم مد نظر قرار دهید:
  * قبل از ورود، به وان یا زیر دوش حرارت آب را کنترل کنید ، زیرا پوست فرد سوخته در حال خوب شدن به حرارت آب خیلی حساس است و به راحتی آسیب می بیند. 
 *  همه آثار و باقیمانده کرمها و پمادها و همچنین بقایا و ذرات پوست را به دقت و با استفاده از صابون ملایم بشویید و از بدن جدا کنید، بعد با ملایمت با حوله خشک کنید.
     2-  در معرض آفتاب و سرما قرار نگیرید
 * چون پوست شما در حال التیام است  ،نسبت به نور آفتاب و سرما حساس تر است،حتا پوستی که تازه تشکیل شده  به راحتی دچار آفتاب سوختگی می شود به همین دلیل همیشه باید از تابش مستقیم آفتاب دوری کنید،
*   پوست تازه نازک تر از پوست سالم است و در نتیجه به سرما حساس تر است،توصیه میشود مدت طولانی در سرما نه ایستید و حتما" لباس گرم بپوشید.
نکته:
تا یکسال پس از سوختگی ، پوست به نور و سرما حساس است.
   با تاول ها چکار کنیم؟
 *    چون پوست شما درحال التیام است اغلب ممکن است بعلت سایش به ملافه و پتو ، سر پا ایستادن به مدت طولانی ، استفاده نکردن از جلیقه های فشاری وغیره دچار تاول شود . این عارضه با ضخیم شدن پوست کم می شود. اگربا وجود همه مواظبت ها تاول تشکیل شد، در صورتی که ریز باشد نیاز به کار خاصی ندارد و بایستی از دستکاری وترکاندن آن خودداری کرد ،و فقط محل آنرا با کرم های مناسب مرطوب نگه داشت. درمورد تاول های بزرگ معمولا" نیاز به پانسمان وجود دارد که بهتر است به درمانگاه سوختگی مراجعه نمائید.
   اگر خارش پیدا شد چکار کنیم؟
    خارش در بیماران سوختگی معمولا" بدلیل خشکی پوست بوجود می آید. افراط در خاراندن به پوست صدمه می زند ، بهترین کار برای کاهش خارش استفاده از حمام آب ولرم و بعد از حمام استفاده از کرم های مرطوب کننده است. برای بچه ها چون کنترل خارش در آنها مشکل است بهتر است شبها از دستکش استفاده شود .
    . برای کاهش خارش اتاق را زیاد گرم نکنید.
    .گاهی وقتی خارش شدید است ممکن است لازم باشد به پزشک مراجعه کنید تا با استفاده از دارو خارش را کم کند.
نکته : بهترین کار برای اینکه به خارش دچار نشوید نرم و مرطوب نگه داشتن پوست است.
 چه بخوریم ؟ چه نخوریم ؟
    پوست سوخته برای ترمیم نیاز به انرژی و مواد مغذی دارد.
         لبنیات : روزانه 5-4 لیوان شیر ، ماست یا دوغ استفاده کنید،اگر به هر لیوان شیر یک قاشق شیر خشک + یک قاشق عسل اضافه کنید بسیار مقوی می شود.
         سبزی و میوه تازه : همراه غذا ،کاهو ،گوجه ، هویج ، خیار و سبزی خوردن استفاده کنید، از همه میوه ها به تنوع استفاده کنید.
         آب میوه فقط ! تازه (4-3 لیوان روزانه ،بویژه آب پرتقال) کمپوت ، آب میوه های بسته بندی، ساندیس ها و... از نظر ویتامین وسایر مواد ارزشمند فقیر بوده و به هیچ وجه جای میوه وآب میوه تازه را نمی گیرند. 
این غذا ها را روزانه مصرف کنید:
-        یک سیخ جگر       یا   2     عدد تخم مرغ
-        20-10 عدد خرما  یا     یک مشت کشمش
    -    دو تکه ماهی        یا    دو قاشق تن ماهی
     -   10-8 عدد میوه        یا     4-3 لیوان آب میوه
در صورتی که دچار یبوست شدید می توانید روزانه یک لیوان از آب آلو ، آب انجیر یا هلو استفاده کنید.
از غذا های محرک و تند که ایجاد خارش می کنند دوری کنی
 نکته :
تا زمان التیام کامل پوست وبازگشت سلامت باید رژیم غذایی توصیه شده را ادامه دهید.
 
 

خطرانتقال بیماری سل ( TB)در کارکنان و مراجعین به مراکز بهداشتی –  درمانی و راه های پیشگیری از آن
مـقـدمــه:
      افزایش موارد بیماری توبرکلوزیس ( TB) در بیمارستان ها و در میان کارکنان بهداشتی ، درمانی و شیوع ( TB) مقاوم به درمان ( TB-MDR) نزد بیماران HIV ( نقص سیستم ایمنی ) مشاهده گردیده است . این خطر ارتباط نزدیکی با انتقال بیمارستانی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (M.T) دارد .
اقدامات ناکافی کنترل عفونت های بیمارستانی در خصوص انتقال ( TB) باعث شیوع بیماری در بیمارستان ها می گردد. در کشورهای پیشرفته با اقدامات کوچک و کم هزینه ، این بیماری به راحتی در پرسنل و دیگر بیماران پیشگیری شده است . اقداماتی نظیر تشخیص سریع و طبقه بندی بیماران ( TB) .
در همین ارتباط وجود کمیته ی کنترل انتقال بیمارستانی ( TB) جهت حفاظت پرسنل درمانی لازم و ضروری می باشد تا پرسنل را از مواجهه ، عفونت ، بیماری ، ناتوانی و مرگ حفاظت کند . در دو منطقه ( TB) بیشتر شیوع دارد:
1)نواحی محدود شامل مراکز بهداشتی – درمانگاه ها و بیمارستان های محلی
 (2نواحی ارجاع بیماران شامل بیمارستان ها ی دولتی و ناحیه ای و بیمارستان های دانشگاهی.
هزینه تشخیص و گزارش دهی و درمان بیماری در نواحی ارجاع بیماران گران است ولی در درمانگاه ها و بیمارستان های محلی راه های کنترل ساده و بیشترین نتایج را به بار می آورند .
 بیماری زایی و انتقال(TB) : عوامل زیادی در انتقال بیمارستانی آن نقش دارند
بوسیله ی ذرات معلق در هوا یا قطرات عفونی که توسط عطسه ، سرفه و صحبت کردن فرد عفونی پخش می گردد .
قطرات عفونی 5-1 میکرون قطر دارند و می توانند برای روزها در هوا معلق بمانند .
این ذرات وقتی توسط فرد مستعد تنفس می شوند به آلوئول های ریه رسیده و او را بیمار می کنند .
ریسک فاکتورهای عفونت :
خطر مواجهه پرسنل و بیماران با قطرات عفونی و ذرات معلق در هوا
دوره ی مواجهه یا ریسک فاکتورها
بیماری زمینه ای ریوی و لارنکس در پرسنل و بیماران
وجود سرفه و یا دیگر مشکلات تنفسی
وجود باسیل اسیدفست در خلط (AFB)
خودداری کردن بیماران از پوشاندن دهان و بینی هنگام عطسه و سرفه
بیماران ( TB) باید هرچه سریعتر پس از تشخیص ، درمان شوند و در صورت تأخیر در درمان و یا ناقص اجرا شدن آن احتمال انتقال وجود دارد
خصوصیات میزبان :
2) افرادی با سابقه ی ابتلا به ( TB)
2 )   نقص سیستم ایمنی (HIV) به عنوان یک فاکتور خطرناک ابتلا به ( TB)
   (3تغییرات پاسخ موکوسی و بافت ریه ها در اثر مصرف سیگار ، کار با اجاق های خوراک پزی و یا صنعتی برور می کند .
    (4دیگر شرایطی که خطر متوسطی را جهت پیشرفت بیماری ایجاد می کند شامل دیابت ، سوء تغذیه ، سیلکوزیس ناشی از تنفس ذرات سنگ و شن در میان کارگران کارخانه ها.
تحقیقات مختلفی که انجام شده است نشان می دهد خطرعفونت ( TB)( که با تست پوستی توبرکولین(PPD) اندازه گیری می شود .) در میان پرسنل بهداشتی و درمان و دانشجویان این رشته ها به نحو بارزی مثبت بوده است. خطر انتقال عفونت ( TB)فقط شامل پرستاران ، پزشکان و دانشجویان پزشکی و پرستاری نیست بلکه تمامی پرسنل شاغل در بیمارستان را درگیر می سازد . دوره طولانی ارتباط با بیمار ( TB) که هنوز تشخیص داده نشده و درمان نشده بود کمیته ی کنترل عفونت و سایر نواقص سیستم کنترل عفونت باعث افزایش خطر انتقال ( TB) می گردد .
معرفی برنامه های کنترل عفونت :
شامل سه سطح می باشد :
1)  اجرایی ( مدیریتی )             
  2) محیطی          
3)حفاظت تنفسی پرسنل
مدیریت اجرایی ، میزان مواجهه پرسنل بهداشتی رابا بیماری کاهش می دهد و ار تجمع ذرات عفونی جلوگیری می کند مهمترین مرحله اجرایی شامل تشخیص اولیه وجود بیماری ( TB) ، جدا سازی فوری و درمان بیماران می باشد دیگر مراحل این سطح شامل بررسی خطر انتقال در بیمارستان و تکمیل برنامه های کنترل عفونت می باشد .
کنترل محیطی که تمرکز ذرات عفونی در هوا را کاهش می دهد و این امر بوسیله ی افزایش تهویه طبیعی و کنترل مستقیم هوای جاری صورت می گیرد .
اجرای معیارهای کنترل محیطی نیاز به هزینه های گزافی دارد اما می توان در مناطق کم درآمد با بازکردن پنجره ها و افزایش تهویه طبیعی ، استفاده از پنکه جهت به جریان درآوردن هوا و سایر روش های کم هزینه سود برد.
حفاظت تنفسی پرسنل سومین اقدام کنترل عفونت می باشد که هدف آن طراحی مناسب و صحیح ماسک های فیلتر دار دهان و بینی جهت جلوگیری از ورود ذرات تنفسی ( TB) می باشد . ماسک های جراحی از جنس کاغذ و پارچه ای فیلتری جهت جلوگیری از ورود و باید از ماسک های چند لایه استفاده شود .
کمیته کنترل عفونت
از کارهای عمده ی این کمیته :
شناسایی مناطق پرخطر
بررسی ( TB) درمیان کارکنان بهداشتی درمانی
بررسی شیوع HIV در میان بیماران وپرسنل
بررسی نیازهای آموزشی کارکنان بهداشتی
توصیه کنترل عفونت در مناطق پرخطر
آموزش پرسنل بهداشتی :
هر عضوی که در بیمارستان کار می کند باید اهداف کمیته کنترل عفونت را بشناسد . برنامه آموزشی مداوم سالیانه برای همه کارکنان بایستی به اجرا گذاشته شود و درباره ی موضوعاتی از قبیل مفاهیم اصلی انتقال و بیماریزائی ( TB) علائم و نشانه های ( TB) مکان های شایع انتقال ( TB) مانند : اتاق معاینه ، اتاق بیماران وافرادی که درآنان خطر بیماری ( TB) وجود دارد ( مانند مبتلایان به HIV ) و نکات مهم کنترل عفونت و مسئولیت پرسنل بهداشتی درمانی برای کاهش خطر انتقال بیماری ( TB)
چه کسانی مشکوک به ( TB) هستند :
بیمارانی که سرفه های طولانی مدت ( بیشتر از 3 دقیقه ) دارند .
بیمارانی با دیگر نشانه های سازگار با ( TB) مثل خلط خونی ، تعریق شبانه ، تب و کاهش وزن
افراد مبتلا به (HIV)
افراد در تماس با مبتلایان (TB )
آموزش به بیمار :
بیماران باید درباره ی انتقال ( TB) آموزش ببینند و مهمتر از همه روش صحیح سرفه کردن و کاهش انتشار ذرات عفونی را یادبگیرند .همچنین روش درست پوشاندن دهان و بینی با دستمال را بدانند و اگر دستمال ندارند ، بیمارستان در اختیار آنها بگذارد و از اقدمات موثر دیگر نصب پوستر روش صحیح سرفه کردن در اتاق ها و مکان های انتظار بیماران است .
طبقه بندی بیماران مشکوک به ( TB) و اقدامات پیشگیری از انتقال آن :
1)   مکان های انتظار بیماران باید باز با تهویه مناسب و هوا درآن جریان داشته باشد
2)   مکان انتظار این بیماران وسایر ین بایستی جدا بوده و بخصوص از تماس آنها با بیماران HIV.
و کودکان جداجلوگیری به عمل آید.
3)   فقط یک بیمار در زمان معین در اتاق معاینه حضور داشته باشد .
  کاهش مواجهه در آزمایشگاه :
ورود به داخل آزمایشگاه باید فقط به کارکنان بهداشتی محدودشده و  جمع آوری خلط نبایددر محیط آزمایشگاه انجام گیرد . انتقال نمونه های خلط از طریق دریچه ای که در پنجره تعبیه شده است ، انجام شده و از داخل محیط آزمایشگاه عبور داده نشود .
نحوه نظارت و کنترل عفونت :
کمیته کنترل عفونت بایستی توجه ویژه ای بر روی
1- مدت زمان بین پذیرش تا تشخیص (TB) داشته باشد.
2- زمان بین شک به ( TB) تا دستور خلط جهت اسمیرAFB  مشخص شود.
3- محاسبه زمان تلف شده از دستور آزمایش تا جمع آوری خلط
4- زمان تلف شده از آزمایش تا گزارش نتایج و بازگشت نتایج از آزمایشگاه و درمان اولیه بررسی شود چرا که تأخیری غیر ضروری در هریک از این مراحل احتمال انتقال ( TB)را افزایش می دهد . از جمله وظایف کمیته کنترل عفونت بررسی مکان هایی است که در معرض بیشترین خطر هستند : مثل اتاق های معاینه – بخش های عفونی – بخش های HIV– رادیولوژی – بخش اورژانس – بخش بروتکوسکوپی – اتاق اسپیرومتری – آزمایشگاه و بخش کالبدشکافی
جدا سازی بیماران مقاوم به درمان داروئی ( TB) : این بیماران احتیاج به مدیریت و مراقبت خاص دارند و باید در مکان یا ساختمانی جدا و در اتاق های مجزا همراه با تهویه مناسب باشند و نبایستی در تماس با بیماران و افراد غیر ( TB) باشند . جداسازی این بیماران از بیماران HIV لازم و ضروری می باشد .
سیاست های جدا سازی بیماران ( TB)
این جدا سازی باید دقیقا اجرا شود به جز زمانیکه بیماران جهت کارهای تشخیصی به بیرون از اتاق خود می آیند، همچنین بایستی ماسک مناسب در اتاق بیماران ( TB) و مشکوک به ( TB) وجود داشته باشد وتا هر زمان اتاق خود را ترک می کند ازآن استفاده کنند ، در صورت امکان بهتر است ویزیت آنها در هوای آزاد انجام شود .
جهت جدا سازی موقت 2 معیار کافی است :
1- این بیماران برای 2 هفته دارو درمانی ضد توبرکلوزیس دریافت کرده باشند.
 2- بهبود کلینیکی نشان دهند .
در مناطقی که شیوع ( TB) مقاوم به درمان زیاد است علاوه بر 2 معیار گفته شده ، باید یک        اسمیر منفی خلط دیگر نیز گرفته شود .
 در پایش افراد شاغل بهداشتی درمانی موارد ذیل بایستی مد نظر قرار گیرد :
1- وضعیت محیط کار مثل کلینیک سرپائی – بخش های عفونی – آزمایشگاه
2-شغل ( پرستار – بهیار - پزشک – خدمات ) و خطرات آن
3- تاریخچه ی مواجهه اخیر با بیمار ( TB) در محیط کار و بیرون از آن 
4- تاریخچه ی آزمایش HIV و نتایج آن
اغلب کارکنان بهداشتی از اینکه تشخیص ( TB) برای آنها گذاشته شود واهمه دارند ور در نتیجه با دوری از جامعه و محیط کار و بروز تأخیر دردرمان باعث افزایش انتقال بیمارستانی ( TB) می شوند .
بخش رادیولوژی :
اقدامات موثری که بخش رادیولوژی در جهت کاهش عفونت می تواند انجام دهد شامل :
1- برنامه رادیولوژی بیماران بستری عفونی و مشکوک به( TB) در ساعات خلوت و درآخر وقت انجام شود .
2- جهت بیمارانی که سرفه می کنند ماسک تهیه شود .
3-سرویس اولیه ای جهت این بیماران در بخش تهیه شود .
محدودیت ورود به بخش رادیولوژی اجرا شود که فقط منحصر به پرسنل دارای کارت شناسایی باشد .
از اتاقی با تهویه مناسب جهت عکسبرداری از مددجویان ( TB) استفاده شود .
صف های انتظار :
در بیشتر بیمارستان ها صف های طولانی در بخش رادیولوژی – آزمایشگاه و بخش سرپایی ایجاد می شود ، مکان هایی با تهویه نا مناسب مه اگر در میان این جمعیت بیماران ( TB) هم وجود داشته باشند ، خطر انتقال و گسترش بیماری بسیار زیاد می شود .
 یکی از مسئولیت های پرسنل بیمارستان کاهش این خطر است که به وسیله ی نوبتی کردن و شماره دادن به بیماران این مشکل حل می گردد . تا هر وقت شماره ی آنها خوانده شد با اتاق مورد نظر مراجعه کنند . این کار باعث کاهش ازدحام مردم و در نتیجه کاهش خطر انتقال بیماری و نیز کاهش استرس افراد می شود .
بخش های مراقبت های ویژه ( CCU- ICU):
این مکان ها بالاترین خطر مخصوصا زمانیکه بیمار ( TB)را لوله گذاری می کنند به همراه دارد وباید کنترل عفونت از لحاظ مدیریت راه هوایی بیماران و لوله گذاری آنها و بخصوص ساکشن کردن انجام شود . بخش های ICU که اغلب تهویه ضعیفی دارند نیاز به کنترل عفونت ویژه ای دارند . زیرا تمام مراحل ذکر شده به کرات در آنجا اتفاق می افتد و یا این تمهیدات خطر انتقال ( TB) بیمارستانی کاهش می یابد .
 لذا :
از لوله گذاری مددجوی عفونی ( TB) تا حد امکان خودداری کنیم .
مددجوی ( TB) را به عنوان بیماری با مراقبت های ویژه بدانیم
تهویه رادر مکان های مراقبت ویژه بهبود ببخشیم .
از حفاظت تنفسی پرسنل برای فرآیند هایی که ایجاد آئروسل در بیماران ( TB) می کنند ، استفاده کنیم . کارکنان بهداشتی به اندازه ی بیماران HIV در معرض خطر هستند .
بهتر است کارکنانی که HIV دارند در مناطق کم خطر که در مواجهه کمتری با بیمار مقاوم به درمان ( TB) می باشند کارکنند.
کارکنان بهداشتی که مشکوک به ( TB) هستند باید هرچه سریعتر درمان و ترجیحا" در بخش سرپایی بستری شوند و تا زمانی که خلط آنها منفی و کاملا عفونت آنها بر طرف نشده به سر کار باز نگردند .
فاکتورهای متفاوتی در انتقال بیمارستانی ( TB) موثر است و بیشترین احتمال انتقال      ( TB) زمانی است که بیماران شناسایی و درمان نشده اند . کلید حل مسئله شناسایی سریع و درمان درست و کامل است تا از مشکلات بعدی این بیماری پیشگیری شود .
 

آموزش به بیمار بعد از عمل جراحی لوزه
التهاب لوزه ها و لوزه سوم:
 تعریف :
   جراحی برای برداشتن لوزه ها، شایع ترین عمل جراحی کودکان است. لوزه ها قسمتی از بافت ایمنی بدن هستند. وجود لوزه ها از زمان تولد تا حدود شش ماهگی ضروری است. چون هنوز سیستم ایمنی بدن کودک تا آن زمان گسترش نیافته است. برخورد عوامل میکروبی و محرک به سلول های ایمنی موجود در لوزه باعث بزرگ شدن لوزه ها می شود و بزرگی لوزه های کامی( که از طریق دهان قابل رویت هستند) و لوزه سوم( که در خلف بینی است) باعث مشکلات متعددی می شود.
علایم بالینی :
 1- بزرگی لوزه ها باعث می شود تنفس فرد دهانی شود یعنی نتواند از بینی نفس بکشد. و این امر خود باعث خرخر شبانه و تغییر حالت استخوان فک می شود. ضمنا" هوا به جای این که از بینی عبور کرده گرم و مرطوب و تمیز شده و به حلق برسد، مستقیما" به حلق رسیده و باعث تحریک مزمن گلو می گردد.
2- بزرگی لوزه ها می تواند باعث عفونت های گوش میانی و سینوس ها گردد.
3- بزرگی لوزه ها مانع تغذیه مناسب کودک و همین طور اکسیژن رسانی می شود و این دو عامل خود باعث می شوند که رشد فیزیکی کودک با مشکل مواجه شود.
4- گاهی اوقات لوزه ها مکررا" باعث عفونت چرکی می شوند که البته در چنین حالتی ممکن است به دنبال عفونت های چرکی مکرر اندازه ی لوزه ها حتی از حالت معمول هم کوچکتر شود اما جدای از اندازه آن ها چون به عنوان کانون عفونت عمل می کنند مضر می باشند.
5- بزرگی لوزه ها به خصوص لوزه سوم می تواند باعث تجمع مایع در پشت پرده گوش شود که این امر به نوبه خود می تواند مشکلاتی را برای کودک ایجاد کند.
 l با توجه به موارد فوق می بینیم لوزه هایی که خود باید باعث سلامتی ما باشند در موارد کمی باعث بروز مشکلاتی می شوند و در چنین مواردی است که توصیه به برداشتن لوزه ها می شود.
 l متأسفانه بعضی از والدین با این استدلال که با بزرگ شدن کودک مشکلات وی بر طرف می شود سعی می کنند از عمل لوزه های کودکشان اجتناب نمایند حال آنکه چنین افرادی باید بدانند آن ها با این کار عوارضی را که برشمردیم به کودکشان تحمیل می کنند به عبارت دیگر همه ی ما مایل هستیم تا آن جایی که ممکن است کودک یا عزیزمان تحت عمل جراحی قرار نگیرد اما در چنان حالتی دیگر حق انتخاب نداریم. 
l  قبل از عمل از بیمار آزمایش خون به عمل خواهد آمد. روز عمل بیمار ناشتا خواهد بود. عمل جراحی لوزه حدود نیم ساعت به طول می انجامد و در پایان همان روز نیز بیمار مرخص خواهد شد یعنی نیازی به خوابیدن در مرکز جراحی نخواهد بود ولی چنانچه والدین بیمار مایل باشند به خوابیدن بیمار در بیمارستان، ترخیص روز بعد منعی نخواهد داشت.
آموزش مراقبت از خود :
1- بیمار تا 6 ساعت بعد از عمل از خوردن و آشامیدن اجتناب نماید.
2- به علت درد شدید، کودک به راحتی قادر به بلع نمی باشد لذا در 48 ساعت اول از مایعات(ترجیحا" خنک) استفاده شود که در ساعات اول این مایعات ساده تر(آب ساده، آب میوه، آب کمپوت، شربت ساده) و در ساعات بعد از مایعات غلیظ تر و مقوی تر مثل(سوپ صاف شده، شیر همراه تخم مرغ با عسل، شیر موز و ...)
3- کودک باید از روز سوم تا 10 روز بعد از عمل از غذاهای معمولی و نرم (شیر برنج، فرنی، سوپ، سیب زمینی پخته، تخم مرغ رنده شده، کته نرم با ماست) استفاده کند ولی تا 2 هفته به هیچ وجه از غذاهایی مانند: چیپس، بیسکوئیت خیلی سفت، غذاهای تند، نان خشک که لبه های نوک تیز و خراش دهنده دارد،که باعث خونریزی لوزه شود استفاده نگردد. به عبارت ساده تر غذاهای سفت و داغ ممنوع است.
4- بیمار بعد از عمل به دلیل درد مختصر که شاید هنگام بلع داشته باشد ممکن است کمتر غذا بخورد. لازم است بدانید غذا خوردن باعث می شود زخمسریع تر بهبود یابد. لذا بیمار را به غذا خوردن تشویق نمایید.
 5- بوی بد دهان تا چند روز بعد از عمل طبیعی است و به دلیل چرک کردن محل عمل نیست.
6- از روز دوم به بعد ترشحات سفید رنگ داخل حلق بعد از عمل لوزه به صورت طبیعی به وجود می آید و نشان دهنده ترمیم محل عمل می باشد و نیاز به مراجعه پزشکی ندارد مگر این که همراه خونریزی یا تب بالا( بالای 5/38) باشد.
7- در مورد فعالیت روزانه بهتر است در هفته اول فعالیت کودک در حداقل ممکن باشد، در صورت وجود سرفه های شدید که می تواند باعث خونریزی شود با پزشک عمومی مشورت شود. از روز سوم به بعد، کودک می تواند حمام کند، به شرط آن که کوتاه و حرارت آب خیلی بالا نباشد.
8- خونریزی خفیف از دهان و حلق تا چند روز بعد از عمل می تواند طبیعی باشد و با شست و شوی دهان و حلق با آب نمک خنک کنترل می شود ولی خونریزی شدید در حد پر شدن یک استکان کوچک در طی یک ساعت حتما" نیاز به مراجعه به اورژانس و ویزیت پزشک اورژانس دارد. در صورت خونریزی تا زمان دسترسی به پزشک از غرغره آب سرد یا یخ خرد شده استفاده نمایید.
9- بیمار ممکن است در روز دوم تب کند و دمای بدنش به 5/38 درجه برسد که این امر طبیعی است.
10- بعد از عمل به خصوص روزهای پنجم و ششم ممکن است بیمار کمی گوش درد داشته باشد که ناشی از حس دهی مشترک گوش و حلق است و ارتباطی با خود گوش ندارد.
11- داروهای تجویز شده را باید طبق دستور پزشک مصرف نماید.
12- معمولا" لازم است یک هفته بعد از عمل کودک مجددا" ویزیت شود.
 منابع :
1- کتاب پرستاری داخلی- جراحی تنفس/برونر سودارث/ مرضیه شبان /صفحه 73/1383 
2- مقالات پزشکی سلامت / دکتر محمد حسن عامری /1386
3- مقالات بیمارستان شهید هاشمی نژاد مشهد / معصومه عسگر پور / 1386
4- مقالات بیمارستان تخصصی البرز کرج / سازمان نظام پرستاری / معاونت فنی / 1386